انتظارات انسان درک او را تحت تاثیر قرار می دهند - وبلاگ نوکیا

به گزارش وبلاگ نوکیا، پژوهشگران دانشگاه ام.آی.تی با همکاری مهرداد جزایری دانشمند ایرانی دریافتند که انتظارات انسان از دنیا می توانند درک او را تحت تاثیر قرار دهند.

به گزارش وبلاگ نوکیا و به نقل از ام. ای.تی نیوز، پژوهش هایی که در دهه های اخیر اجرا شده اند، حاکی از این هستند که درک انسان ها از دنیا، تحت تاثیر انتظارات آنها واقع شده است. این انتظارات که باورهای پیشین نیز نامیده می شوند، به انسان ها یاری می نمایند تا درک کنونی خود را براساس تجربیات مشابه گذشته احساس نمایند.

فرآیند ادغام دانش پیشین با شواهد ناتعیین، تاثیر گسترده ای بر ادراک، افکار و کارهای انسان دارد. عصب پژوهان دانشگاه ام.آی.تی(MIT) در پژوهش جدیدی، سیگنال های مغزی متمایزی را یافته اند که باورهای پیشین را کدگذاری می نمایند. آنها توانستند نحوه استفاده مغز از این سیگنال ها را برای دریافت تصمیم های عاقلانه تعیین نمایند.

مهرداد جزایری(Mehrdad Jazayeri)، استاد دانشگاه ام.آی.تی و از نویسندگان این پژوهش گفت: نحوه تاثیر باورهای پیشین بر فعالیت مغز و تحت تاثیر قرار دادن درک انسان، موضوع مورد علاقه ما در این پژوهش است.

پژوهشگران در این پروژه، حیوانات را طوری آموزش دادند که بتوانند از عهده یک کار زمان بندی شده برآیند. انجام دادن این وظیفه، چالش برانگیز است زیرا درک ما از زمان، کامل نیست و می تواند بیش از حد سریع یا بیش از حد آرام باشد.

این موضوع، در خصوص حیوانات نیز صدق می نماید. ثبت فعالیت نورون ها در قشر پیش پیشانی، مکانیسم ساده ای را در ادغام دانش پیشین با شواهد ناتعیین، آشکار کرد. تجربیات پیشین، نمایش زمان را در ذهن منحرف می نمایند؛ در نتیجه الگوهای فعالیت نورون ها که به وقفه های متفاوت مربوط هستند، نسبت به الگوهایی که در زمان تعیین رخ می دهند، پیشقدم هستند.

متخصصان برای قرن ها می دانستند که ادغام باورها، راهبرد مطلوبی برای کنترل اطلاعات ناتعیین به شمار می رود. هنگامی که در خصوص موضوعی مطمئن نیستیم، به صورت اتوماتیک به تجربیات پیشین تکیه می کنیم تا به رفتار مطلوب برسیم. جزایری اضافه کرد: اگر نمی توانید ماهیت موضوعی را تعیین کنید اما بر اساس تجربیات پیشین خود انتظاراتی از آن دارید، از اطلاعات پیشین خود برای قضاوت استفاده نموده اید.

هدف جزایری و گروهش، این بود که نحوه کدگذاری باورهای پیشین توسط مغز را درک نمایند و این باورها را برای کنترل رفتار به کار ببرند. آنها برای این کار، حیوانات را آموزش دادند تا با استفاده از یک وظیفه زمان بندی شده، یک وقفه زمانی را بازسازی نمایند.

آنها حیوانات را طوری آموزش دادند که بتوانند این وظیفه را در دو بافت زمانی انجام دهند. وقفه های ایجاد شده در این آزمایش، بین 480 تا 800 میلی ثانیه در زمان کوتاه و بین 800 تا 1200 میلی ثانیه در زمان طولانی بود. در شروع این پژوهش، اطلاعاتی در خصوص زمینه کار به حیوانات داده شد تا انتظار از وقفه ها هم در زمان طولانی و هم در زمان کوتاه وجود داشته باشد.

جزایری در پژوهش های پیشین خود نشان داده بود که واکنش حیوانات و انسان ها نسبت به این وظیفه مشابه است. برای مثال، اگر حیوانات باور داشتند که وقفه اجرا شده باید کوتاه باشد، وقفه ای معادل 800 میلی ثانیه ارائه می دادند و اگر وقفه طولانی تری را لازم می دانستند، وقفه ای بیش از 800 میلی ثانیه صورت می دادند.

جزایری ادامه داد: آزمایش های اجرا شده در هر زمینه ای به جز باورهای حیوانات، به رفتارهای متفاوتی ختم شدند. این آزمایش نشان داد که هر حیوان، به باورهای خود تکیه می نماید.

هنگامی که پژوهشگران نشان دادند حیوانات بر باورهای خود تکیه می نمایند، توانستند به نحوه کدگذاری باورهای پیشین توسط مغز و استفاده از آنها برای راهنمایی رفتار پی ببرند. آنها، فعالیت حدود 1400 نورون را در قشر پیش پیشانی ثبت کردند.

این پژوهش نشان داد که فعالیت هر نورون، طی انجام وظیفه زمان بندی شده تکامل یافته است و حدود 60 درصد نورون ها، الگوهای فعالیت متفاوتی را داشتند که به زمان بندی وظیفه بستگی داشت.

میت لنگیل (Mate Lengyel)، استاد دانشگاه کمبریج (Cambridge University) در خصوص این پژوهش گفت: ما پیش از این، هرگز چنین نمونه ای در خصوص استفاده مغز از تجربیات پیشین و به کار بردن آنها در اصلاح فعالیت نورون ها ندیده بودیم.

این پژوهش، در مجله Neuron به چاپ رسید.