چگونه اعتماد به نفس بچه ها را افزایش دهیم؟

به گزارش وبلاگ نوکیا، اعتماد به نفس بچه ها سد محکمی است در برابر پیشامدهایی که کودک شما در جهت زندگی با آن رو به رو می گردد. با پاسخ درست به احساسات کودکتان،می توانید از به وجود آمدن بسیاری از مسائل شخصیتی که از عدم اعتماد به نفس ناشی می گردد، جلوگیری کنید.

چگونه اعتماد به نفس بچه ها را افزایش دهیم؟

وقتی نوزادی درمی یابد که سیگنال های او مورد تایید قرار گرفته است و پاسخ درستی به آن ها داده می گردد؛ وقتی ناراحت است او را آرام می کنند و خوشی هایش را تقویت می کنند. کم کم حس می نماید که احساسات و حالت های چهره او مهم هستند و برای آن ها ارزش قائلند. او درمی یابد که به او توجه می گردد. این شالوده ایجاد اعتماد به نفس است. ترکیبی از اینکه چه کسی هستید، چه احساسی نسبت به خودتان دارید و چه تصوری از توانایی بالقوه خود در آینده دارید .

بسته به نحوه برخورد شما با سیگنال های لذت، علاقه و خوشی، و ارزش قائل شدن و توجه به این سیگنال ها برای پاسخ به آن ها (آشفتگی، عصبانیت، ترس، شرمندگی، تنفر و بیزاری از بوهای ناخوشانید)، اعتماد به نفس ریشه گرفته یا پژمرده می گردد .

شما به عنوان پدر و مادر مهم ترین فرد دنیای نوزادتان هستید. شما اولین تعاریف او از خودش را برایش فراهم می کنید. به وسیله تمامی کلمات، حالت های چهره و اعمالتان به او می گویید که چقدر مهم است و دنیای خارج، او را چگونه می بیند .

در ماه ها و سال های آینده با عظیم تر شدن کودکتان و بالغ شدن او، اعتماد به نفس او شبکه پیچیده ای از احساسات و افکار درهم تنیده ای درباره خودش می گردد و نیز اینکه دنیا را چگونه می بیند و دنیا او را چگونه می بیند. بچه ها در حال رشد و نیز عظیمسالان به طور معمول در طول ماه ها و سال ها بین سطوح اعتماد به نفس بالا و پایین نوسان می کنند. اما بنیان محکم اعتماد به نفس که پاسخ های درست به سیگنال های کودک آن را می سازد و در طول دوران کودکی تقویت می گردد، به بیشتر مردم یاری می نماید تا در طول فراز و نشیب های زندگی اساساً دیدگاه مثبتی از زندگی و آینده شان داشته باشند .

اکنون هدف شما در خصوص نوزادتان باید این باشد که به ایجاد احساسی محکم و پایدار از خودش یاری کنید. با این کار به او اجازه می دهید تا در حالی که عظیم می گردد، استعداد ها و توانایی هایش را درست ببیند، واکنش های انعطاف پذیری نسبت به زندگی داشته و نگاه واقع بینانه ای به اهداف و ظرفیت هایش داشته باشد .

البته، کلید اصلی این است که به همین ماهیت و جوهره کودکتان عشق بورزید. کودک را به خاطر خودش، به خاطر کسی که هست دوست داشته باشید و برای او ارزش قائل شوید. البته سخن گفتن آسان تر از عمل کردن است. مخصوصاً اگر که والدین در کودکی مورد عشق و محبت قرار نگرفته و برایشان ارزش قائل نبوده باشند. اما درک این سیگنال ها می تواند یاریتان کند: بیشتر ماهیت کودک در علائق و لذت های او پیچیده شده است؛ درک و توجه به سیگنال های منفی می تواند به جلوگیری از چرخه های ناامیدی، آزار و عصبانیت که می تواند رابطه والد و فرزندی را آلوده نموده و دنیای درونی کودک را فرسوده سازد، یاری کند .

از روزهای اول زندگی نوزادتان می توانید بنیان اعتماد به نفس او را به وسیله پاسخ درست به سیگنال های کودکتان برای درخواست یاری (آشفتگی، نگرانی و..) و تفریح (علاقه و لذت) پی ریزی کنید. بسیاری از کار شناسان معتقدند که یکی دیگر از شالوده های مهم اعتماد به نفس، تجربه کودک از شایستگی است. شایستگی در ابتدا در نتیجه قابلیت مغز در نظم بخشیدن به تمامی محرک های دریافتی آشفته و بی نظم، حاصل می گردد. توانایی ذاتی نوزاد در شایستگی یافتن، شالوده مهارت پیچیده تر آینده یعنی مهارت در تعامل با دنیا و مردم را پی ریزی می نماید که به نوبه خود می تواند حس اعتماد به نفس را در کودک خلق کند. یک بخش از این تکامل این است که کودک در حالی که عظیم می گردد، بداند که قادر است بر رویدادهای خارجی تسلط یابد. بخش دیگر از این تکامل این است که کودک در حین تعامل با محیط یاد بگیرد که چگونه به شیوه سالمی خودش را با ملزومات و انتظارات زندگی اجتماعی دنیا تطبیق دهد .

به کودکتان توجه درست کنید:

نوزادان وقتی احساس می کنند که علاقه خاصی به آن ها دارید و مرکز دنیا شما هستند، شادمان می شوند. آن ها برای ابراز گستره کامل احساسات شان از سیگنال های 9 گانه شان استفاده می کنند. وقتی نوزادی گریه می نماید یا نق می زند یا جیغ جیغ می نماید، از شما انتظار دارد که به اندازه همان جدیت و اضطراب او نسبت به آنچه برایش اتفاق می افتد، به او پاسخ دهید. چیزی که والدین گاهی اوقات فراموش می کنند این است که از نظر نوزادان واکنش های اضطراب به موقعیت بستگی دارند. عدم توانایی دریافت توپی که به گوشه ای غلط می خورد، از نظر او بسیار ناراحت کننده است! و با زبان بی زبانی از شما می خواهد که به او توجه کنید. او خودش را قادر به اصلاح موقعیت نمی یابد. هر کاری کند هرگز نمی تواند به آن توپ دست یابد. بنابراین وقتی ناامید می گردد، به تنها شیوه ای که می تواند از شما یاری می خواهد؛ که به وسیله قش قرق به پا کردن است. اگر با این کار نتواند ترحم و توجه شما را جلب کند، اگر به او پاسخی نداده و برای حل این مشکل به او یاری نکنید، کم کم تصور می نماید که مسائل او اصلاً برای کسی اهمیتی ندارد. در عوض در صورتی که از این فرصت برای توجه کردن به او، تایید و تصدیق احساسات و ادراکاتش بهره ببرید، در ایجاد اعتماد به نفس در او یاری می کنید .

کودکتان را با پاداش دادن تمجید و تشویق کنید:

پاداش و تحسین به همراه توجه به او، لازمه اعتماد به نفس کوکتان است. هرگز از قلم نیاندازید که کودکتان چقدر دوست دارد مانند شما باشد و او را دوست داشته باشید. بچه ها احتیاج دارند که بشنوند که آن ها را تایید می کنید و فکر می کنید که اعجوبه اند. آن ها دوست دارند برق تحسین را که حاکی از عشق و تایید او است، در چشمانتان ببینند. نباید تصور کنید که آن ها می دانند که چه احساسی دارید. آن ها احساس شما را نمی دانند. باید احساس تان را بار ها و بار ها به آن ها بگویید. در بلند مدت، پاداش و تحسین بهتر از ایجاد ترس و شرمندگی در او ایجاد انگیزه می کنند. البته هنگام پرداختن به رفتار او، همچنین مهم است جوانب مثبت و منفی، دلیل و منطق هر موضوع مورد بحثی را به او توضیحدهید .

تحسین کردن کودکتان را بر زبان بیاورید! آن ها احتیاج دارند حس خوب شما نسبت به خودشان را بارها و بارها بشنوند. این امر در بلند مدت باعث افزایش اعتماد به نفس او می گردد.

از بچه هاتان حمایت کنید:

در صورتی که کودک دنیا را تهدید آمیز یا خطرناک ببیند، تقریباً غیر ممکن است که احساس شجاعت و قوی بودن کند و بداند که می تواند در کاری پیروز گردد. اما وقتی در پاسخ به سیگنال های منفی اضطراب و عصبانیت کودکتان، به او اجازه می دهید که این سیگنال ها را بیان کند و سپس این محرک ها را حذف می کنید، ابزار رویارویی با دنیا را به او داده اید. در خصوص حس اعتماد به نفس، هیچ چیزی مانند علم به اینکه او می تواند در رهایی از خطر و آشفتگی به شما تکیه کند، به نوزاد درمانده تان یاری نمی نماید .

بعضی از والدین با دخالت کردن یا بها ندادن به سیگنال های علاقه و لذت بچه ها شان سهواً اعتماد به نفس آن ها را به تحلیل می برند. با این کار باعث تحریک واکنش درونی و اتوماتیک شرمندگی می شوید و شرمساری اعتماد به نفس او را از بین می برند. پزشکان در بعضی آزمایشات بالینی ، با خانواده هایی کار می کنند که در آن ها هم والدین و هم بچه ها دارای انواع مسائل مربوط به حس ضعف نسبت به خود و کمبود اعتماد به نفس هستند. عظیمسالان این خانوده ها اغلب اثرگذاری احساسات و عواطف را درک نمی کنند. در نتیجه خانواده به خاطر عدم هم خوانی میان احتیاجهای عاطفی کودک و توانایی والدین در دادن پاسخ درست به این احتیاج ها، به موقعیت مسموم کننده ای دچار می گردد. در نتیجه آن بچه ها اغلب قادر به ایجاد درک مجزایی از خود - اینکه چه کسی هستند، چه چیزی را دوست دارند و چه چیزی را دوست ندارند، اعتماد به ادراکاتشان، احساساتشان و... - نخواهند بود. تنشی که میان مادر و فرزند یا پدر و فرزند ایجاد می گردد، می تواند به از بین رفتن اعتماد به نفس او یاری کند. کودک ممکن است برآشفته شده، حالت تدافعی داشته، ناشکیبا و غیر قابل انعطاف یا منزوی، خود ویرانگر، حسود و ترسو گردد. در واقع، انواع ویژگی های ناخوشایند شخصیتی را می توان به طور مستقیم به عدم ایمان فرد به ارزش های اصلی خود دانست. احساس قلدری می نماید، احساس ترس می نماید، احساس افسردگی، به انتهای خط رسیدن و فرسوده شدن می نماید. بخشی از این صفات متفاوت از فقدان اعتماد به نفس ناشی می گردد .

این نوع گام های غلط در تربیت کودک می تواند نتایج بسیار تاسف آوری در برداشته باشد. اما تربیت درست نتایج بسیار چشمگیری دارد. در نتیجه چنین تربیتی، شما و کودک تان می توانید از همراهی همدیگر و عمق دوستی تان لذت ببرید و شما می توانید به شیوه ای مخصوص و شاد دست یابید، همانطور که دنیا به فرزندتان می نگرد .

شما همگام با کودکتان می آموزید. به مهارت های تربیتی تان مطمئن می شوید. با گذر زمان بیشتر قادر خواهید شد که کودکی با اعتماد به نفس و بی نظیر تربیت کنید و از آنجا که درک ثابتی از خود دارد، قادر خواهد بود روابط رضایت بخشی ایجاد نموده و استقلال سالم خود را حفظ کند .

مترجم: نغمه خالقی

منبع: setare.com

به "چگونه اعتماد به نفس بچه ها را افزایش دهیم؟" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "چگونه اعتماد به نفس بچه ها را افزایش دهیم؟"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید