تکامل عجیبی که جان دایناسورها را نجات می داد! ، آیا موجودات بزرگ الجثه بر زمین مسلط می شدند؟ - وبلاگ نوکیا

به گزارش وبلاگ نوکیا، دایناسورها پیش از انقراض به نوعی تکامل رسیده بودند که ممکن بود در صورت ماندن روی زمین، بر آن کاملا مسلط شوند.

به گزارش وبلاگ نوکیا و به نقل از ساینس الرت، تصور اینکه چگونه سیاره ای که ما خانه می نامیم، با شهرهای بزرگ و زمین های کشاورزی آرام، زمانی تحت سلطه دایناسورهایی به بزرگی اتوبوس و ساختمان های پنج طبقه بود، سخت است.

تحقیقات اخیر به عمیق تر شدن درک ما از علت غلبه دایناسورها یاری نموده است: پاسخ ممکن است در استخوان های خاص آنها نهفته باشد که ساختاری شبیه شکلات آئرو نستله به شکل حبابی داشته است.

دیرینه شناس برزیلی، تیتو اورلیانو، دریافت که استخوان های توخالی دایناسورها پر از کیسه های هوایی کوچک برای بقای آن ها بسیار مهم بوده، به طوری که به طور مستقل چندین بار در دودمان های مختلف تکامل یافته است.

بر اساس این مطالعه، استخوان ها با حباب های هوا در سه دودمان جداگانه دایناسورها تکامل یافتند: پتروسورها، خزندگان از نظر فنی پرنده، و دو دودمان دایناسور، تروپودها (از میکرو رپتور به مقدار کلاغ گرفته تا تیرانوسوروس رکس بزرگ الجثه) و سوروپودومورف ها (گیاهخواران گردن دراز از جمله براکیوس.)

محققان بر دوره تریاس پسین، یعنی تقریبا 233 میلیون سال پیش، در جنوب برزیل تمرکز کردند. هر بار که حیوانی فراوری مثل می نماید، تکامل گونه های تصادفی را در کد ژنتیکی ایجاد می نماید. بعضی از این گونه ها به بچه ها منتقل می شوند و در طول زمان رشد می نمایند. ظاهرا وقتی بعضی انطباق های ژنتیکی مدام در جریان فراوری مثل تکرار می شوند، به این معنا است که طبیعت به یک راهکار مهم و موثر تکاملی رسیده است.

چیزی که تیم برزیلی مورد مطالعه قرار دادند، استخوان های با حفره های هوای دایناسورها بود که می توانست قدرت دایناسورها را افزایش داده و فشار وزن بدن آنها را کاهش دهد.

سبک اما قدرتمند

خریدهای شما از خرده فروش های آنلاین در مقوای راه راه بسته بندی می گردد که مزایایی مشابه استخوان های دارای حباب های هوای دایناسورها دارد. سبک و در عین حال سخت است.

مقوای راه راه، یا کاغذ چین دار، یکی از پیروز ترین طراحی های بشر بود. این اختراع در سال 1856 در انگلستان به ثبت رسید و در ابتدا برای محافظت از کلاه های سیلندری طراحی شد که در انگلستان ویکتوریایی و ایالات متحده محبوب بودند. سه سال بعد، داروین اثر خود درباره منشاء گونه ها را منتشر کرد که نشان می دهد چگونه ویژگی های تکاملی که مزیت هایی ایجاد می نمایند، به احتمال زیاد به نسل های آینده منتقل می شوند.

فناوری سی تی اسکن به محققان اجازه داد تا درون سنگواره های سخت را آنالیز نمایند. بدون فناوری مدرن، مشاهده داخل فسیل ها و تشخیص کیسه های هوا در ستون مهره ها غیرممکن بود.

این مطالعه نشان داد که هیچ جد مشترکی این ویژگی را نداشته است. هر سه گروه باید کیسه های هوایی را به طور مستقل و هر بار به روش های کمی متفاوت ساخته باشند. کیسه های هوا احتمالا سطح اکسیژن خون دایناسورها را افزایش داده است. دوره تریاس دارای آب و هوای سوزان گرم و خشک بود. بنابراین گردش بیشتر اکسیژن در خون باعث بیشتر خنک شدن بدن دایناسورها می شد. بعلاوه به آنها امکان می داد سریع تر حرکت نمایند.

کیسه های هوا ساختار داخلی استخوان های دایناسورها را تقویت و در عین حال سطح بیشتری از اتصالات را برای عضلات بزرگ و قدرتمند ایجاد می کردند. این امر باعث می گردد که استخوان ها بدون افزایش وزن حیوان به مقدار بسیار بزرگ تری رشد نمایند. در پرندگان، استخوان های حباب دار جرم و حجم کلی را کاهش و استحکام و سفتی استخوان را افزایش می دهند؛ ویژگی هایی که برای پرواز ضروری هستند.

ارتباطات ماقبل تاریخ

پژواک این میراث دایناسور در بسیاری از حیوانات امروزی نهفته است. بسیاری از گونه های پرندگانی که امروزه زندگی می نمایند برای پرواز به استخوان های حباب دار متکی هستند. حیوانات دیگر از کیسه های هوای درون استخوان برای تقویت و استحکام استخوان ها و جمجمه های بزرگ خود استفاده می نمایند، بدون اینکه باعث سنگینی شان گردد.

بیشتر بخوانید:

• ماجرای اشباح کروکودیل های باستانی چیست؟ | دو کشف نو در بریتانیا و مراکش

یک مثال عالی در این مورد جمجمه فیل است. داخل جمجمه فیل ها کیسه های هوای بزرگی وجود دارد که به حیوان اجازه می دهد سر بزرگ و عاج های سنگین خود را بدون فشار به عضلات گردن حرکت دهد.

این ها نمونه هایی از تکامل همگرا هستند که در آن حیوانات به طور مکرر با مشکل یکسانی روبرو می شوند و هر بار راهکار های مشابه - اما نه همواره یکسان - برای تکامل می دهند. حیوانات امروزی با همان کتاب راهنمای تکاملی دایناسورها پیش می روند.