روایت باج گیران و سهم خواستار - وبلاگ نوکیا

به گزارش وبلاگ نوکیا، باج یا سهم، مسئله این است. امیر محبیان اسمش را باج گذاشته و مرتضی طلایی و دیگران سهم خواهی. البته با یک تفاوت. اینکه محبیان هم باج خواه را خطاب قرار می دهد هم باج ده را اما دیگران ترجیح می دهند صرفا به سهم خواستار معترض شوند بدون اینکه نقشی برای کسانی قائل شوند که در برابر آنها کوتاه می آیند.

به گزارش وبلاگ نوکیا به نقل از شرق، به نظر می رسد اصولگرایان چندسالی است درگیر مسئله مهمی شده اند که برایش راه چاره هم ندارند. به هر قیمت می خواهند به وحدت و آشتی میان خودشان برسند اما چون برای بزرگی سر همه شان درد می نماید، نه بزرگی در میانشان هست که از او حرف شنوی داشته باشند نه ساختار حزبی دارند که مجبور به رعایت اصولش شوند بر سر هر بزنگاهی به اختلاف می خورند.

روزنامه جوان شنبه در گزارشی با عنوان سهم خواهی بلای جان مجلس نوشته بود: طبیعی است که تمام نمایندگان مجلس می توانند برای ریاست مجلس ثبت نام نموده و برای کسب آن رقابت نمایند، اما همان گونه که تجربه مجلس دهم نشان داد این رقابت ها به سادگی می تواند تحت تأثیر بحث های جناحی قرار بگیرد. به این ترتیب توانی که باید برای اصلاح رویه ها و اشکالات موجود سپری گردد بر روی رقابت های داخلی متمرکز می گردد. در مجلس دهم نیز رقابت دو فراکسیون بر سر ریاست مجلس و ادامه یافتن آن سبب شد تا در نهایت مجلس نتواند در مقاطع سرنوشت ساز تأثیرگذاری لازم را داشته باشد.

امیر محبیان، تحلیلگر اصولگرا، چندی قبل در جریان شکست فهرست تهران در انتخابات مجلس دهم گفته بود که در جریان اصولگرا عده ای به باج ده و عده ای هم به باج گیر بدل شده اند. مقصودش کوتاه آمدن بر سر خواسته های جبهه پایداری بود که تهدید نموده بودند راهشان را جدا می نمایند و فهرست جدا می دهند. حالا این قضیه سر مجلس یازدهم هم تکرار شده است. چه بر سر بستن لیست تهران چه حالا دعوای انتخاب رئیس مجلس.

او اخیرا هم در ماجرای مجلس یازدهم گفته بود: جریان اصیل اصولگرا سال هاست در انفعال محض است و تعریفش از وحدت باج دادن به افراطی هاست. بازی ای که افراطی ها برای آنها تعریف نموده اند بسیار ساده است؛ ایجاد توهم درباره صندلی اجتماعی افراطیون، انداختن اصولگرایان سنتی به انفعال و کوشش برای تأمین نظر افراطی ها و نهایتا در آخرین لحظه برهم زدن بازی. اصولگرایان سنتی هم با خوش بینی افراطی همواره در برابر این بازی تسلیم شده اند. این بار هم به نظرم همین مدل ساده، اصولگرایان سنتی را که بالاترین سطح توان تشکیلاتی منسجم را دارند، در دام خود گرفتار خواهد نمود. ضمن آنکه شخصا قالیباف را در زمره افراطی ها دسته بندی نمی کنم؛ گرایش قالیباف نوعی تکنوکراتیسم است که البته با شعارهای جهادی و انقلابی آمیخته شده است.

طلایی: عقل سیاسی قالیباف آنقدر کم است که به نمایندگان سکه بدهد؟ | خبری از لابی های قالیباف ندارم اما ... | بعضی سهم می خواهند

مرتضی طلایی، عضو سابقه شورای شهر و فرمانده سابق نیروی انتظامی از نزدیکان قالیباف، دیروز به خبرآنلاین گفته که: نگرانی از اینجا آغاز می گردد که متأسفانه دوستان ما همان رفتاری را می نمایند که در فضای انتخابات هم انجام دادند و آن هم فضای سهم خواهی است... قرار ما این بوده است که به عنوان یک نهاد شایسته سالاری عمل کنیم و شایسته گزینی کنیم و این روش ها با اینها مغایرت دارد... واقعا اینکه چه مدیریتی احتیاج امروز مجلس است را با نگاه سهم خواهی هرگز نمی توان به دست آورد... اگر ما به دنبال سهم در مجلس باشیم دیگر نمی توانیم بگوییم ما به دنبال شایسته گزینی و حل مسائل مردم هستیم؛ باید بگوییم ما آمده ایم تا در اینجا به قدرت برسیم و الان هم در برابر قدرت به دنبال چانه زنی برای بردن سهم بیشتر هستیم.

طلایی با تردید در نتیجه رفتار فعلی اصولگرایان راه یافته به مجلس این پرسش را مطرح نموده است که: آیا با چنین نوع رفتارها و گفتارهایی که ما در این ایام از آنها می بینیم می توانند به تعهدات و انتظاراتی که از آنها می رود پایدار بمانند؟ به نظر من پاسخ خیر است.

احمد کریمی اصفهانی پیش تر گفته بود این ازخودگذشتگی و سهم خواهی نداشتن را در احزاب اصولگرای باسابقه همچون جامعه روحانیت و مؤتلفه و... شاهد بودیم اما در جریاناتی که به سردمداری محمدباقر قالیباف و مرتضی آقاتهرانی فعالیت دارند شاهد نبودیم، ماجرا وقتی جالب است که این روزها سهم خواهی به همان احزاب سنتی هم کشیده شده است. مؤتلفه هم که بعد از سال ها سهمیه ای در مجلس پیدا نموده حالا به سهمی کمتر از ریاست قائل نیست و برای همین بیانیه می دهد و می گوید شایسته تر از میرسلیم برای ریاست مجلس سراغ ندارد. خود میرسلیم هم حاضر به کوتاه آمدن مقابل قالیباف نیست تا جایی که حتی با جبهه پایداری که به گفته خودش نامزدی برای ریاست مجلس ندارد همسو و مؤتلف می گردد.

• اصولگرایان ضربه سنگینی می خورند

طلایی حتی پیش بینی نموده است این شیوه ای که اصولگرایان در قدرت خواهی آن هم برای ریاست مجلس در پیش گرفته اند، هم نیروهای ارزشی را نسبت به آنها بدبین می نماید و هم در انتخابات آینده ریاست جمهوری و شوراها ضربه سنگینی به آنها وارد خواهد نمود: من فکر می کنم اگر جریان اصولگرا و انقلابی به این نکته توجه نکند با توجه به اینکه ما در پیش ِرویمان انتخابات ریاست جمهوری و شوراها را داریم، یک ضربه سنگینی به پیکر آبرو و اعتبار و صندلی این جریان وارد می نماید و باید به این نکته بسیار توجه کرد. یعنی هم به جهت اعتقادی و هم به جهت اخلاقی و هم به جهت نگاه تشکیلاتی یک نتیجه و یک راهبرد را پیش ِروی آدم قرار می دهد و آن هم این است که به خاطر مردم و عمل به تعهدات آن و دوربودن از آن چیزی که ما را مثل دیگران قرار می دهد، سعی کنید در کنار هم بنشینید و ببینید چه اقدام و شیوه ای به نفع مردم و به نفع کشور و انقلاب است و چه کسی می تواند در این مقطع کشور را به سهم خودش در مجلس مدیریت کند.

طلایی که پیش تر پیش بینی نموده بود قالیباف اصلا برای انتخابات مجلس نخواهد آمد اما آمدنش برای ریاست جمهوری 1400قطعی است، بعد که قالیباف به مجلس آمد تلویحا تأیید کرد رفتنش از بهارستان به پاستور احتمال دارد. او گفته بود اگر تکلیف گردد برای انتخابات ریاست جمهوری هم خواهد آمد. اما حالا گفته این ادعای ذهنی دیگران است و خود قالیباف نگفته برای 1400 خواهد آمد: آیا آقای قالیباف گفته است که می خواهد در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کند؟ یا آیا در ذهن دیگران نبوده است که در انتخابات ریاست جمهوری باشند یا قبلا در انتخابات نبوده اند؟ دوستانی هستند که الان در مجلس انتخاب شده اند که قبلا هم در مظان انتخابات ریاست جمهوری بوده اند... تصور من این است که این هم یکی دیگر از بهانه هایی است که مطرح می نمایند تا آقای قالیباف را از میدان به در نمایند.

طلایی با اشاره به اینکه قالیباف بهترین گزینه ریاست مجلس است، گفته: در فضای کلی بحث بر سر این بود بین چهره هایی که به مجلس رفته اند (ما قصد بی ادبی به هیچ عزیزی را نداریم و همه آنها شایسته و خوب هستند)، کدام گزینه امروز می تواند با توجه به شرایط موجود برای کشور مفید باشد، جمع بندی نیروهای انقلابی این بود که بین همه آنها آقای قالیباف از همه نزدیک تر است و ایشان بهتر از همه می تواند در این مقطع عمل کند، چون به عنوان یک چهره جهانی شناخته شده است و ارتباطات جهانی و سوابق کار اجرائی دارد... برای مدیریت مجلس باید کسی باشد که از همه آنها کارآمدتر و مؤثرتر باشد و نتیجه مورد انتظار را نیروهای انقلاب می توانند تحقق بخشند. این چیزی است که خیلی از نیروهای انقلابی و جریان های انقلابی بیان می نمایند و معتقد هستند نباید این فرصت را به خاطر مواضع سیاسی و داخلی خودمان و چالش های داخلی و اختلاف سلیقه هایی که در درون جبهه نیروهای انقلابی وجود دارد، از کشور و انقلاب و مردم بگیریم و فرصت سوزی کنیم.

او در واکنش به این پرسش که گفته می گردد قالیباف در جلسات خود به بعضی منتخبان سکه داده است تا آنها را با خود همسو کند، گفته است: اینها از آن شیوه های بداخلاقی است که وجود دارد و ما به آن متوسل می شویم تا طرفمان را بدنام کنیم و من تضمینی به شما می گویم که هرگز چنین چیزهایی اتفاق نیفتاده است چون من آقای قالیباف را می شناسم، پس اینها اتهامات و جوسازی هایی است که علیه آقای قالیباف صورت می گیرد تا با این فضاسازی ها ایشان را از میدان به در نمایند. آیا واقعا به نظر شما عقل و فکر سیاسی آقای قالیباف آن قدر کم است که چنین کاری را انجام دهد؟ او هرگز چنین کاری را ننموده است و نخواهد نمود.