سکوت ظریف شکست، چرا سازش کار، منفی و سازش ناپذیر، مثبت است؟ - وبلاگ نوکیا

به گزارش وبلاگ نوکیا، ظریف: ما در طول تاریخ اهدافمان را بر اساس آرزوهایمان چیده ایم و به توانایی هایمان توجهی نکرده ایم / چرا سازش کار، منفی و سازش ناپذیر، مثبت است؟

برای پیشگیری از ترکمانچای ها باید انتخاب کنیم که آرزوهایمان را در چارچوب امکانات دنبال کنیم. ولی حتی در واژه هایمان هم توجه به امکانات را ناشایست می دانیم.

محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه پیشین در صفحه اینستاگرام خود نوشت:

سلام

چند سال پیش در برابر پرسشی سخت، پاسخ دادم: خودمان انتخاب کردیم. بسیاری از آن سخن رنجیدند. با پوزش از اینکه شاید پاسخگویی با بیان روشن تر به رنجش افزون تر بیانجامد:

مرحوم پروفسور روح الله رمضانی، متخصص برجسته سیاست خارجی ایران در آمریکا، سیاست خارجی پانصد سال گذشته ایران را چنین آسیب شناسی می نماید: ایران در پی به دست آوردن دوباره قلمروی بود که زمانی در تصرف داشت و اغلب نمی توانست فاصله میان این اهداف و امکانات در دسترس برای تحقق آن ها را درک کند.

ما در طول تاریخ اهدافمان را بر اساس آرزوهایمان چیده ایم و به توانایی هایمان توجهی ننموده ایم.

گرایش تاریخی ما برای رسیدن به آرزوها بدون در نظرگرفتن امکانات، نه تنها در سیاست خارجی نمایان است، بلکه در شکل گیری خطوط متراکم خودرو پشت هر تونل کم عرض نیز دیدنی است.

در 75 سال برنامه ریزی توسعه ما، منابع ملی نابود شده و توسعه نیز حاصل نشده، چون بیشتر برنامه ها به جای ترسیم مسیر جبران عقب ماندگی ها متناسب با امکانات و فرصتها، حدیث آرزومندی رهبران کشور بوده اند.

آگاهانه یا ناخودآگاه ما مردم انتخاب نموده ایم آنان را که در پی آرزوهایمان بوده اند بستاییم ، هر چند برای خود و کشور خسارات فراوان به بار آورده باشند؛ و آنان را که در حد امکانات کوشیده اند تا از گستره خسارات ناشی از حرکات آرزومندانه بکاهند، سازشکار و حتی خائن بنامیم.

راستی نه تنها ما مردم بلکه نخبگان ما کدامیک را بیشتر نکوهش می نمایند: آنها که با آرزوی بازپس گرفتن سرزمین از دست رفته در قرارداد گلستان، بخش های بیشتری از سرزمین و حتی استقلال ایران را به باد دادند، یا آنها که با قرارداد ترکمانچای دست کم قسمتی از سرزمین تازه از دست رفته را بازپس گرفتند؟

برای پیشگیری از ترکمانچای ها باید انتخاب کنیم که آرزوهایمان را در چارچوب امکانات دنبال کنیم. ولی حتی در واژه هایمان هم توجه به امکانات را ناشایست می دانیم.

چرا سازش کار منفی ، و سازش ناپذیر مثبت است؟ مگر سازش جز به معنی دستیابی به نقطه اشتراک و توازن برای حرکت به سوی آرمانهاست؟ مگر می توان از روش دیگری به آرمانها رسید؟

داشتن آرزو به زندگی جهت می دهد، اما توجه به توانایی ها حرکت به سمت آرمان ها را ممکن می سازد.

احتیاج امروز ما درک درست و انتخاب هوشمندانه است . کنشگریِ مرزی. چشم به آرمانها و پایدار بر توانایی ها.