مهر تایید به دست زنان برای ورود به سالن! - وبلاگ نوکیا

به گزارش وبلاگ نوکیا، دیروز در حرکتی عجیب پس از بازرسی و پیش از ورود زنان به استادیوم، مهری کف دست آنان حک می شد!

علی مغانی ، چرا داری گریه می کنی؟ ما که اومدیم توی سالن. این سوالی بود که از دختری بی توجه به بازی لهستان و کانادا به انتظار دیدار ایران و روسیه نشسته بود و بی صدا اشک می ریخت پرسیدم. ورودی زنان آنقدر شلوغ بود که جمعیت یکهو فشار آورد. به داربست ها و در ورودی چسبیدم و هرکاری می کردم نمی توانستم تکان بخورم. نفسم داشت بند می اومد. خیلی ترسیدم...

این روزها در ارومیه، زنان یکی از مهره های اصلی سکوهای لیگ دنیای والیبال هستند. زنانی که از مدت ها پیش چشم انتظار رسیدن لیگ دنیای به ایران بوده اند و برای تماشای این بازی ها از نزدیک لحظه شماری می کردند. زنانی که برخلاف فوتبال، این فرصت را یافته اند که بدون پنهان کردن هویت واقعی شان بلیت بخرند، به تماشای یک رویداد مهم ورزشی در سطح دنیا بنشینند و از پیروزی های تیم ملی والیبال خرسند شوند.

ورودی سالن ارومیه، نقشه عجیبی دارد که شاید در هیچ سالن ورزشی دیگری در ایران نمونه آن دیده نشده باشد. بانوان بلیت به دست باید از روی یک پل باریک فلزی که روی یک کانال آب تعبیه شده بگذرند و بعد از اینکه مراحل کنترل شدن بلیت تمام شد، وارد سالن شوند.

در روز اول که ایران در آغاز هفته سوم لیگ دنیای والیبال میزبان کانادا بود، ورود به سالن کمی آسان تر بود ولی از روز دوم و دیدار بسیار حساس مقابل لهستان، هجوم جمعیت و افزایش شگفت انگیز متقاضیان ورود به سالن، موقعیت دشواری به وجود آورد و هرچه به ساعت آغاز بازی نزدیک می شدیم، چنان ازدحامی شکل می گرفت که حتی زنانی که از قبل بلیت خریده بودند هم نمی توانستند وارد سالن شوند.

در روز سوم این دشواری بیشتر شد و به دست زنان مهری زده می شد که نشان بدهد چه کسانی وارد سالن شده اند.

با وجود این دردسرها وضعیت در داخل سالن متفاوت است و شور و اشتیاق روی سکوها موج می زند. صندلیی که در داخل سالن برای تماشاگران زن در نظر گرفته شده، اگرچه کوچک است و آنها به اجبار تا لب نرده ها فشرده می شوند اما این صندلی در تشویق کردن ملی پوشان والیبال ایران، به حدی پرشور و پرانرژی هستند که تعداد کمترشان در قیاس با مردان تماشاگر اصلا به چشم نمی آید.

زنان علاقه مند به والیبال، این روزها با قوانین نانوشته ورود به ورزشگاه آشنا می شوند. قوانینی که مردان در آنها باتجربه تر هستند و از سال ها پیش مجبور به آموختن آن شده اند؛ مثلاً چند ساعت زودتر بیا، حتی اگر بلیت در جیب داشته باشی.

احتمالا برای خیلی ها تماشای بازی کانادا و لهستان، در روزی که ایران و روسیه با هم بازی می نمایند آنچنان جذاب نیست اما یک قانون نانوشته در ورزشگاه های ورزشی به ما می گوید هرچقدر به ساعت آغاز بازی نزدیک تر شوی، شانس ورود به ورزشگاه کمتر و کمتر می گردد.

زنانی که سال هاست از تماشای اغلب رویدادهای مهم ورزشی دور مانده اند، به مرور درمی یابند که سر کردن روی سکوهای ورزشگاه، قوانین نانوشته دیگری هم دارد؛ مثلاً تماشاگر غریبه ای که کنارت نشسته، لااقل برای یکی دو ساعت از هر آدم دیگری به تو نزدیک تر است، نزدیک تر از خواهر و برادر.